Kol Saatinden Pilatese: Dünya Savaşlarında Ortaya Çıkan ve Hayatımıza Giren Teknolojiler

Bu birinci taşınabilir saatler, çoğunlukla değerli ve hassas aletlerdi ve ekseriyetle zenginler tarafından kullanılıyordu. Lakin, 18. yüzyılda, taşınabilir saatler daha küçük, daha ucuz ve daha yaygın hale geldi. 

I. Dünya Savaşı’nda, askeri bir muhtaçlık olan vakit ölçümü, kol saatlerinin popülerleşmesine ve geliştirilmesine neden oldu. Bu periyotta, askerlerin uyumu için yanlışsız zamanlama kıymetliydi. Askerlerin, operasyonları senkronize etmek için saat kullanmaları gerekiyordu. Bu nedenle askeri saatler, savaş sırasında özel bir kıymet kazandı.

Fermuarın erken öncüsü, 1890’larda Whitcomb L. Judson tarafından icat edilen ‘patentli kapama aygıtı’ idi. Bu aygıt, ayakkabı ve öteki giysi eserleri için tasarlanmıştı ve tek bir dişli kullanılarak çalışıyordu. 1913 yılında, Gideon Sundback, Judson’un patentli kapama aygıtını geliştirerek fermuarı icat etti.  

Fermuar, Sundback’in tasarımı sayesinde, 20. yüzyılın başlarında bilhassa askeri giysiler için kullanılmaya başladı. Fermuarın üretimi, 1930’larda sanayi üretimi için uygun hale geldi ve çeşitli boyutlarda ve renklerde üretilmeye başlandı.

Pilates’in icadı, Alman doğumlu Joseph Pilates tarafından gerçekleştirildi. 

I. Dünya Savaşı sırasında Pilates, İngiliz savaş esirlerinin bakımını üstlendi. Bu mühlet boyunca Pilates, hastaların rehabilitasyonu için kullanabilecekleri idmanlar geliştirdi.

İlk radar denemeleri, 1904 yılında Alman fizikçi Christian Hülsmeyer tarafından yapılmıştır. Hülsmeyer, elektromanyetik dalgaların bir objeden yansıması sayesinde objeyi tespit etmek için bir aygıt geliştirdi. Lakin bu aygıtın kullanımı, o periyotta askeri ve endüstriyel alanlarda yaygınlaşmadı. 

İkinci Dünya Savaşı’nın başlamasıyla birlikte, radar teknolojisi süratli bir formda geliştirildi. İngiliz bilim insanları radarı, uçakları tespit etmek ve havada savaşmak için kullanmaya başladılar.

Bu araçların temelleri, İkinci Dünya Savaşı’nda, maksat tanımlama gayeli keşif uçuşları için geliştirilen insansız hava araçlarına dayanır. Bu erken İHA’lar, öncelikle düşman çizgilerini gözlemlemek ve düşman hava savunma sistemlerini incelemek için kullanıldı.

Dünya Savaşları sırasında, askeri aygıtların güç kaynağı olarak kullanılan pillere muhtaçlık duyuldu. I. Dünya Savaşı’nda, askeri telefon ve telgraf aygıtları üzere birçok farklı askeri aygıt, pil kullanarak çalıştırıldı. 

II. Dünya Savaşı’nda ise, askeri uygulamalar için daha güçlü pillere muhtaçlık duyuldu. Askeri aygıtlar için özel piller geliştirildi ve askeri aygıtların çalışması için güç kaynağı sağlandı. Ayrıyeten, nükleer silahlar için güç kaynağı olarak kullanılan nükleer piller de geliştirildi.

Hava savunmasının birinci hali, 1. Dünya Savaşı sırasında uçakların savaş alanında belirmesiyle ortaya çıktı. Bu periyotta hava savunması, topçu ateşi ve uçaksavar silahları üzere klasik silahlarla sağlanıyordu. Bu silahlar, uçakları düşürmek ve hava alanını korumak için kullanılıyordu. 

II. Dünya Savaşı sırasında hava savunması için birçok farklı teknoloji geliştirildi. Uçaksavar silahları daha tesirli hale getirildi ve hava savunma topçularının eğitimi ve uyumu da arttırıldı.

İlk elektronik bilgisayar, 1940’larda İngiltere’de geliştirildi ve Colossus ismi verildi. Bilhassa II. Dünya Savaşı sırasında, bilgisayar teknolojisi süratle geliştirildi. Savaş sırasında, askeri aygıtların üretimi ve savaş stratejilerinin planlanması için süratli hesaplama ve bilgi sürece yeteneği gerekiyordu. Bu nedenle savaşta, elektronik hesaplama aygıtları, askeri uygulamalar için kullanılmaya başlandı. 

ABD ordusu, askeri hesaplama süreçlerini hızlandırmak için ENIAC isimli elektronik hesaplama aygıtını geliştirdi. Bu aygıt, milyonlarca hesaplama süreci yapabilen birinci elektronik bilgisayarlardan biriydi.

Ancak uçakların çağdaş hali, 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında Wright Kardeşler tarafından geliştirildi. 

Dünya Savaşları sırasında, uçaklar büyük bir gelişim yaşadı ve savaşın sonucunu belirleyen bir öge haline geldi. Birinci olarak uçaklar keşif emelli kullanılmaya başlandı, fakat daha sonra savaş uçakları olarak tasarlandılar.

Bu araçlar, savaşın çıkmaza girdiği bir devirde geliştirildi ve kara savaşlarında büyük bir tesir yarattı. 

Tankın tasarımı, hareketli bir zırhlı araç olarak başladı. Birinci tanklar, toprakta rahatlıkla hareket edebilecekleri biçimde tasarlandılar. Tankların yan taraflarındaki paletler, hareket kabiliyetlerini artırdı. Birinci tanklar, çok yavaş ve sıkıntı kullanımlı olsalar da savaşın ilerleyen devirlerinde daha süratli, daha güçlü ve daha uygun silahlandırılmış hale geldiler.

Trençkotun icadı, Thomas Burberry tarafından gerçekleştirildi. Burberry, 1879 yılında, sıradan kumaşların bilakis su geçirmez bir kumaş geliştirdi. 1914 yılında Birinci Dünya Savaşı’nın patlak vermesiyle İngiliz ordusu, savaş alanında giyilmek üzere bir ceket tasarlaması için Burberry’ye başvurdu. Burberry, yeni kumaşını kullanarak İngiliz askerlerine özel olarak tasarlanmış bir ceket yarattı. Bu ceket, su geçirmez özelliği sayesinde, askerlerin yağmurlu havalarda bile rahat ve kuru kalmasını sağladı.

İlk jet motoru, İngiliz mühendis Frank Whittle tarafından geliştirildi. Whittle, 1920’lerin sonunda, jet motorları fikrini ortaya attı. Daha sonra 1937 yılında, Whittle birinci jet motorunu geliştirdi. Bu motor, büyük ölçüde Whittle’ın dizaynına dayanıyordu ve gaz türbinleri kullanarak çalışıyordu. Birebir vakitte, Alman mühendis Hans von Ohain da kendi jet motorunu geliştirmekteydi. Ohain’in motoru, Whittle’ın motorundan farklı bir dizayna sahipti, fakat temel olarak tıpkı prensiplere dayanıyordu. 

İkinci Dünya Savaşı sırasında, jet motorları askeri uçaklarda kullanılmaya başlandı. Bu jet motorları, savaş uçaklarının suratını ve hareket kabiliyetini artırdı ve hava savaşlarına yeni bir boyut kazandırdı.

Atom bombasının geliştirilmesi, Manhattan Projesi ismi verilen bir araştırma programı kapsamında yürütüldü. 1930’larda, Alman fizikçi Werner Heisenberg tarafından atom çekirdeklerinin parçalanması keşfedildi. Bu keşif, atom bombasının teorik temelini oluşturdu. 

Manhattan Projesi kapsamında bilim insanları, atom çekirdeklerinin parçalanması sonucu ortaya çıkan gücün nasıl kullanılabileceğini araştırdılar. Bu çalışmalar, 1945 yılında Trinity Testi ismi verilen bir denemeyle sonuçlandı. Bu denemede, atom bombasının patlama gücü ölçüldü ve bombanın kullanılabileceği görüldü. 

Atom bombası, 6 Ağustos 1945’te Japonya’nın Hiroşima kentine atıldı. Bombanın patlaması sonucu binlerce insan öldü. Üç gün sonra, Nagasaki’ye ikinci bir atom bombası atıldı ve bu taarruz sonrası Japonya teslim oldu.

Drebbel’in denizaltısı, o periyotta yalnızca kısa periyodik su altı seyahatleri yapabiliyordu. Denizaltı teknolojisi, 19. yüzyıl boyunca geliştirildi ve denizaltılar, I. Dünya Savaşı sırasında askeri kullanıma girdi. Denizaltılar, torpido ismi verilen silahlarla donatılmıştı ve düşman gemilerine saldırmak için kullanılıyordu.

Sığınakların tarihi çok eskilere kadar uzanır, fakat çağdaş sığınakların gelişimi 20. yüzyılın başlarında olmuştur.

I. Dünya Savaşı sırasında, savaş alanlarına yakın yerlerde yaşayan insanların korunması konusunda önemli bir gereksinim doğdu. Bu nedenle İngilizler ve Fransızlar, savaş alanlarından uzakta bulunan yerlerde yeraltı sığınakları inşa ettiler. Bu sığınaklar, bombardımanlardan ve top atışlarından korunmak için tasarlandı. 

II. Dünya Savaşı’nda ise Alman hava akınlarına karşı korunmak için daha yaygın olarak kullanılmaya başlandı. İngiltere’de, halkın güvenliğini sağlamak için meskenlerin altına sığınaklar inşa edildi.

Plastik birinci sefer, 1869 yılında Amerikalı mucit John Wesley Hyatt tarafından yapıldı. Birinci dünya savaşı sırasında plastiklerin kullanımı ve geliştirilmesi hızlandı ve plastiklerin çağdaş endüstriyel kullanımı büyük ölçüde bu devirde gerçekleşti. 

Özellikle II. Dünya Savaşı sırasında, savaş materyallerinin üretiminde kullanılan malzemelerin üretim külfeti ortaya çıktı. Bu nedenle plastiklerin kullanımı, savaş gereçlerinin üretiminde bir alternatif olarak görüldü.