CHP’li Karabıyık: Ulusal Eğitim Bakanlığı, bağışlarla yürüyen bir bakanlık haline geldi

featured
Paylaş

Bu Yazıyı Paylaş

veya linki kopyala

Eğitim siyasetlerinden sorumlu CHP Genel Lider Yardımcısı Lale Karabıyık, bütçeden eğitime ayrılan hissesi eleştirerek, “Maalesef Ulusal Eğitim Bakanlığı, bağışlarla yürüyen, muhtaçlıkları karşılamaya yönelen bir bakanlık haline geldi. Bağış varsa derslik yapılıyor. Bağış varsa tablet alınıyor. Bağış varsa meslek içi eğitim yapılıyor” dedi.

CHP Bursa Milletvekili Lale Karabıyık, partisinin genel merkezinde bugün düzenlediği basın toplantısında, Ulusal Eğitim Bakanlığı bütçesini ve eğitim siyasetlerini eleştirdi. Karabıyık, şöyle konuştu:

“Bildiğimiz üzere bütçe maratonunun içerisindeyiz. Daha şimdi Meclis’e gelmedi. Komisyon’da görüşülüyor ve bu maratonun birinci haftasında da Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın bütçesi komitede görüşüldü. Biz de birtakım meseleleri ve yanlış uygulamaları lisana getirdik. Ayrıyeten Adalet ve Kalkınma Partisi’nin 19 yıllık iktidarı boyunca Ulusal Eğitim Bakanlığı bütçesinin ve içerisindeki eğitim yatırımlarının nereden nereye geldiğini grafiklerle, tablolarla gösterdik. Yani o denli ‘Aslan hissesi Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın’ demekle olmuyor. Biz, birtakım gerçekleri, bu grafiklerle göz önüne serdik. Bir itiraz da aslında gelmedi. Artık öncelikle yetersiz olan Ulusal Eğitim Bakanlığı bütçesine değinmek isterim. Bir ülkede şayet eğitime kâfi bütçeyi ayırmazsanız birtakım problemler ortaya çıkıyor ve eğitime verdiğiniz değerin temel göstergelerinden bir tanesi de ayırdığınız bütçe. Bunu da unutmamak gerekiyor. Bu ortada öğrenci başına yaptığı harcama, eğitim bütçesinin merkezi bütçe içerisindeki oranı, eğitim bütçesinin ulusal gelir içerisindeki hissesi üzere bilgiler, nitekim eğitimi nasıl şekillendirmek istiyorsanız, amaçlarınıza nasıl ulaşmak istiyorsanız, bunlar ismine son derece değerli.

“Eğitime ulusal gelir içerisinden ayrılan hisse yalnızca yüzde 3,47”

26 milyon öğrenci eğitim görüyor ülkemizde. Yani 83 milyon da bir nüfusun olduğunu varsayarsanız yaklaşık yüzde 31’i öğrenci olarak düşünün. Ulusal gelir içerisinden eğitime ayrılan hisse ise yalnızca yüzde 3,47. ‘Peki öbür ülkelerde nasıl, dünyada bu durum nasıl’ derseniz; dünyada en az yüzde 4,2 ile yüzde 8 ortasında değişiyor. Yani sonuçta, yetersiz olduğunu görmekteyiz. Başka taraftan Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın bütçesinin yetersiz olması, bir kadro sorumluluklarını yerine getirememesi manasında Ulusal Eğitim Bakanlığı sorumluluklarını yerine getirmeyince, bu kere vatandaşların eğitim için yapası gereken harcama ölçüsünde mecburen artış oluyor. Yoksulluk ortamında, gelinen noktada kimi vatandaşlar bunu yapabiliyor. Kimi vatandaş, çaba etse de buna imkânı olmuyor. Aslında esasen eğitim bir haktır ve parasız eğitim, devletin temel vazifesidir fakat bu türlü bir ortamda vatandaşın bir kısmı, bu harcamaları üstlenip bir kısmı da bunu yapamaz durumunda olunca eğitime erişim sorunu ortaya çıkıyor ve eğitime erişimdeki eşitsizlikler katlanarak artıyor. Yani fırsat eşitsizliği dediğimiz noktada bir derinleşme meydana geliyor. Doğal durum bu türlü olunca, ortaya son derece farklı sorunlar de ortaya çıkıyor. Mesela en son, fırsat eşitsizliğinin ya da eğitime erişimdeki farkların, uç farkların tesirini biz LGS ve YKS imtihanlarının sonuçlarında da gözlemledik. Uçurum farklar vardı. Yani daha güzel eğitim alabilen, maddi imkanı daha âlâ olan öğrenci ve aileler için baktığınızda sonuçlar farklıydı ve genel olarak baktığınızda, eğitime erişimi yetersiz olan öğrencilerin ise sonuçlarında büyük farkları, üzücü olarak gördük.

“Milli Eğitim Bakanlığı’na verilen bütçeden de görünen sayı üzerinden bir tasarruf da yapıldı”

Adalet ve Kalkınma Partisi 2002 yılında iktidar olduğunda, Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın bütçesinden eğitim yatırımlarına ayırdığı hisse, yüzde 17 küsurlardaydı. Yani devraldığında, yüzde 17, kendi bütçesinden yüzde 17 küsurunu eğitim yatırımlarına ayırıyordu. Lakin bu, vakit içerisinde yüzde 3 buçuk düzeylerine kadar düştü. Geçen yıl, yüzde 4,35 olarak oluştu. Lakin şunu da unutmayalım; geçen sene Ulusal Eğitim Bakanlığı’na verilen bütçeden de o görünen sayı üzerinden bir tasarruf da yapıldı. Tek tasarrufa yönlendirilen bakanlık, Ulusal Eğitim Bakanlığı olmuştu. Yani bu bütçeden de hepsinin kullanılmadığını kabul edelim. Bu yıl ise eğitime ayrılan hisse yüzde 8’e çıkartıldı lakin bu Covid ortamında nitekim manalı bir artış değil ya da evvelki periyotların eksiğini, kaybını telafi edecek ya da Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın şu maksatları gerçekleştireceğiz demesine baktığınızda, bu gayeleri gerçekleştirebilecek bir artış olmadığını çok net olarak size söyleyebilirim.

“Milli Eğitim Bakanlığı bağışlarla yürüyen bir bakanlık haline geldi”

Ülkemizde bir taraftan derslik muhtaçlığı süratle artıyor. Evvelki periyotlarda yılda 11 bin derslik, en az yapılabilirken geçen yıl yapılamadığını tabir etmiştik. Bu Covid süreciyle ilgili değil, kâfi bütçe olmayışındandı. Bu yıl ise 5 bin 260 civarında bir derslik tamamlandı. Fakat o da yeni başlanan değil evvelden başlanmış ve tamamlanan dersliklerdi. Meğer şöyle düşünelim; derslik muhtaçlığı aslında var. Sayıştay raporunda var. Sayıştay raporunu bir kenara bırakalım. Ulusal Eğitim Bakanlığı, kendisi yaptığı açıklamalarda bunu lisana getirdi. Birebir öğretmen gereksiniminde olduğu üzere. Öbür taraftan okul öncesi eğitim mecburî hale gelecekse yeniden bir derslik gereksinimi var. Başka taraftan hala birleştirilmiş sınıflarda eğitim gören yerlerimiz çok fazla. Bir de pandeminin şartları var. ‘Sosyal mesafe’ diyoruz ancak her nedense derslik işinde Ulusal Eğitim Bakanlığı sınıfta kaldı. Yapılanlar ise birtakım bağışlarla yapılmaya çalışılıyor ve daima tabir ettiğim üzere maalesef Ulusal Eğitim Bakanlığı, bağışlarla yürüyen, gereksinimleri karşılamaya yönelen bir bakanlık haline geldi. Bağış varsa derslik yapılıyor. Bağış varsa tablet alınıyor. Bağış varsa meslek içi eğitim yapılıyor üzere bu örnekleri artırabilirim. Tablet demişken; bakın, eğitime erişemeyen öğrencilerimizin 2,4 milyon olduğunu biliyoruz. Bir evvelki periyotta. Her ne kadar, şu kadar bu kadar tablet dağıtıldı dense de yalnızca 600 bin adet dağıtıldığını biliyoruz. Benim verdiğim soru önergesinde aldığım karşılıkta aslında buydu. Yani Covid sürecinde yalnızca 600 bin tablet dağıtıldı. Bu da bağışlarla gelen bir 600 bin tabletti. CHP’li belediyelerimiz, çok daha fazla sayıda, her bölgemizde öğrencilerin muhtaçlıklarını karşıladılar. Bunu da belirtmek isterim. Yalnız şunu da söz edeyim; 2,4 milyon öğrencinin erişimi yoktu. Halbuki bu öğrencilerin erişimin sağlamak için alınacak olan tablet ölçüsü, Ulusal Eğitim Bakanlığı bütçesinin yalnızca yüzde 1,5’ydi. Ulusal Eğitim Bakanlığı bütçesi kâfi olarak verilse yahut verilen bütçe kullandırılsa yahut o kullanılan bütçe planlı harcanmış olsa, yalnızca yüzde 1,5’u kafiydi. O yüzde 1,5 ile bu kadar öğrenci eğitimin dışında kalmayacak, eğitime erişimde sorun yaşamayacaklardı.

“Bu eğitim sistemi için oturup ağlamak gerekir”

Eğitime erişimdeki adaletsizliğin YKS ve LGS’ye giren öğrenciler ortasındaki bir farkı da meydana getirdiğini de söylemiştik. Bir de şunu tabir etmek isterim; aslında Ulusal Eğitim Bakanlığı’na kâfi bütçe ayrılması, yani eğitimden tasarruf olmaz, eğitime kâfi bütçe ayrılırsa o vakit ekonomik olarak ve toplumsal olarak da şunu sağlamış oluyorsunuz. Yoksulluğun aileden çocuğa geçmesinin de önüne geçiyorsunuz. Zira o çocuk âlâ bir eğitim alacak, zira o çocuk hayata hazırlanacak ve yeterli bir iş sahibi olacak. Ailesinin yoksulluğunu kendisi yaşamayacak. Aslında orta ve uzun vadede duruma bu halde bakıldığında bile eğitim bütçesinin ne kadar kıymetli olduğunu bir defa daha söz etmek gerekiyor. Öteki taraftan, öğrenciler orta öğretimde hazırlanıyorlar ve üniversite imtihanlarına giriyorlar ve bakanlık bütçesinde daima şu cümleler geçti, ‘Türkiye’de eğitim sistemi bir kusursuz, Türkiye’de eğitim sisteminin hiçbir sorunu yok, öğrenciler çok uygun yetişiyor’. Yani biz hayretler içerisinde bu tabirler baktık. Ben çok örnek verebilirim. Eğitim sisteminin makus olduğuna dair. Her neresinden baksanız elinizde kalıyor ya da mikrofonu rastgele bir vatandaşa, anne baba olan bireye uzatın, size veryansın edecektir. Çükü o kadar çok sorun yaşadılar ki o kadar birikti ki; imtihan sorunları, eğitim problemleri, erişemezlik, yani çok sayıda size sorun sayacaklardır. Lakin ben bir adedini lisana getirmek istiyorum. Şayet eğitim bu kadar başarılıysa YKS’de, bir temel TYT dediğimiz bir temel yeterlilikler testi var. 40 matematik, 40 Türkçe, 10 fen, 10 toplumsal bilgiler sorusu soruluyor. Bakın, 40 matematik sorusunda 1 adedini bile yanlışsız yanıtlayamayan öğrenci sayısı geçen yıl 900 küsur bindi. Bu yıl 1 milyonun üstünde. Sorarım size, temel matematik 40 tane meselede 1 tane bile hakikat yapamayan öğrenci sayısı 1 milyonun üzerinde ise bu eğitim sistemi için oturup ağlamak gerekir. Bundan mahcup olmak gerekir.

“Öğretmen takımlı olur”

Öğretmenlerimizin problemlerini da hepimiz biliyoruz. 700 bine aşkın öğretmenimizin atama yapılmadan beklediğini biliyoruz. Ataması yapılmıyor. Bu yıl yalnızca ataması yapılan öğretmen sayısı 7 bin 154. Lakin emekli olanları da natürel bir taraftan saymak lazım. Tekrar tekrar etmek istiyorum ki okul öncesi eğitim mecburî hale gelecek, işte bu kadar birleştirilmiş sınıf var. Bu kadar ders boş geçiyor ve bir sürü eksikler var. Bizim öğretmenlerimiz ataması yapılmadan bekliyorlar ve ziyan oluyorlar. Sınıflarına gidip derslerini anlatıp, öğrencileriyle bir ortaya geleceği günü bekliyorlar hevesle. Halbuki biz Ulusal Eğitim Bakanlığı bütçesinde buna değindiğimiz vakit bize diyorlar ki ‘Hiç boş geçen ders yok’. Ancak biz öğrenciyle bir ortada olduğumuzda, okulun birinci başladığı haftalarda 5-6 dersi boş geçenler, sonra ikiye inen olduğunu söylüyorlar. Ya da bunun üzere benzeri örnekler. Şöyle bir açıklama getiriliyor, ‘Hiç boş dersimiz yok, fiyatlı öğretmenlerle boş dersleri tamamlıyoruz’. Fiyatlı öğretmenlerle boş dersleri tamamlamak sorunu çözmek midir? Bu kadar 700 bin atama bekleyen öğretmen varken şu anda 83 bin fiyatlı öğretmenle bu sorun çözülür mü?  Niye fiyatlı öğretmen? Öğretmenleri atayınız. Öğretmen fiyatlı olmaz. Öğretmen kontratlı olmaz. Öğretmen takımlı olur. Bunu daima söz ediyoruz. Lakin fiyatlı öğretmenlerle gereksinimi bu türlü belli noktalarda karşılamayı tahlil olarak görüyorsa iktidar, o vakit bu eğitim sistemi hakikaten çökmüş demektir.

“Akademik özgürlükler de 175 ülke ortasında maalesef 170. sıradayız”

Üniversite eğitiminin yapıldığı yerlere ve yönetimlerine geldiğimiz vakit, şunu daima söylüyoruz. Artık üniversitede akademik özgürlükler, her geçen gün biraz daha berbata gidiyor. Akademik özgürlüklerde 175 ülke ortasında maalesef 170. sıradayız. Bu da çok üzülecek, utanılacak bir durum. Bu sırada olan bir üniversite, akademik özgürlüğü olmayan bir üniversitenin olduğu ülkede bilim üretilmez. Bilim üretilmezse de bu ülkeler, dışa bağımlılığını devam ettirmek zorunda kalırlar.

Üniversitelerde akademisyenler huzursuz. Korkuyorlar. Neden korkuyorlar? Bakın, bir sefer kendisini kabul etmeyen rektörlerin ya da üniversitelerin birçoklarında bir cemaat yayılması olduğunu görüyoruz ve kendisine karşı olan ya da kendisinin takımının verilmesini istemeyen birtakım rektörlerin, ne kadar çalışma yaparsa yapsın takımını vermeyeceğini, onu atamayacağını düşünen çok sayıda akademisyenimiz var. Bu bir gerçek. Bu endişe, çalışma tempolarına da yansıyor. Akademik başarılarına da yansıyor. Bir aidiyet duygusu vardı evvelce üniversitelerde. Kendisini oraya ilişkin hissetmiyor, dışlanmış hissediyor. Yani akademide çalışma barışının olmadığını şu anki gerçeklerle söyleyebilirim. Üniversitelerin performanslarını artırabilmeleri için bilimsel, yönetimsel ve mali özerkliklerinin olması gerektiğini bir sefer daha vurguluyorum ki üniversiteye ayrılan bütçe, liyakatle belirlenmiş atamalar, seçilmiş rektör ve kâfi sayıda takım ve araştırmacıyla üniversiteler sahiden muvaffakiyetten muvaffakiyete koşacaktır. Bu da ülke için son derece kıymetlidir.

Kaliteli yüksek öğretim, bizim CHP olarak öncelikli gayemizdir. Buradan ben tekrar yinelemek istiyorum ki İkinci Yüzyıla Davet Beyanname’mizde de tabir ettiğimiz üzere, üniversitelerimizi her türlü niyetin özgürce tartışılabildiği, her türlü bilimsel çalışmanın özgürce yapılabileceği ortamlar haline biz getireceğiz.” (ANKA)

 

CHP’li Karabıyık: Ulusal Eğitim Bakanlığı, bağışlarla yürüyen bir bakanlık haline geldi

izmir escort

izmir escort

antalya escort

escort izmir

bursa escort

porno izle

türk porno

escort antalya

apkdownloadx.com

izmir escort

eskişehir escort

takipçi satın al

instagram takipçi satın al

tiktok takipçi satın al

tiktok beğeni satın al

gramtakipci.com.tr

smm panel

oyun forumu

antalya escort

istanbul escort

izmit escort

porno

escort beşiktaş

escort avcılar

porno izle

porno izle

porno izle

porno izle

porno izle

istanbul escort

porno izle

izmir escort

porno izle

istanbul escorts