Kulis: Biden, Türk/Amerikan münasebetlerinin bozulmasından kimleri sorumlu tuttu?

12 Şubat 2022, 17:32 yayınlandı

A+
A-

Paylaş

Yeni Şafak muharriri Mehmet Acet, üst seviye bir Türk yetkiliye dayandırarak Roma’da, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve ABD Lideri Joe Biden ortasında yapılan görüşmesinin perde ardını aktardı.

Acet, Türk yetkilinin iki ülke ortasında gerileme neden olan S 400’ler konusunda “Bizim bu teklifimizi kabul etmeye hiç yanaşmamışlardı. Artık onlar, S-400 dâhil, ikili alakaları ilgilendiren bütün hususlarda müzakere yapmak için bir sistem oluşturulması tarafında misal bir teklifte bulundular” dediğini aktardı.

“Bu bir geri adım olarak kıymetlendirilebilir mi?” sorusuna yetkilinin “‘Geri adım’ yerine, ‘Yeni bir durum, yeni bir teklif’ desek daha yerinde olacaktır. Roma’daki 31 Ekim randevusunun en kıymetli sonucunun, Amerikan tarafının teklifiyle bu türlü bir sistem oluşturulmasına karar verilmesi olduğu söylenebilir. Bu düzenekte kimler, hangi konumdaki isimler misyon yapacak şimdi netleşmiş değil. Amerikan tarafından gelecek teklife nazaran Ankara da kendi listesini belirleyecek” yanıtının verdiğini yazdı.

Görüşmede Biden’ın Erdoğan’a Türkiye ile münasebetleri rayına oturtma kelamı verdikten sonra “Ben şayet şu geride kalan 7 yıl boyunca Başkanlık koltuğunda oturuyor olmuş olsaydım, bu sıkıntıların hiçbiri olmazdı” cümlesini kurduğunu aktaran Acet, şöyle devam etti: “Bu cümleyi enteresan kılan, geride kalan o 7 yılın içerisinde yalnızca rakibi Trump devrinin değil, Biden’ın yardımcılığını yaptığı Obama’nın ikinci periyodunun de zikredilmiş olması.

Mevcut ABD Başkanı’nın yalnızca Trump’a değil, alakaların kötüleşmesinin sorumlularından biri olarak Obama’ya da göndermede bulunması epey dikkat cazip bir durum.

Demek ki Biden, 15 Temmuz darbe teşebbüsü dâhil, Türk/Amerikan bağlarını önemli halde zehirleyen pek çok anti-demokratik teşebbüsle alâkalı olarak kendisinin bir hatasının olmadığı konusunda Erdoğan’ı ikna etmek istemiş.

2019 sonunda New York Times editörlerine konuşurken Erdoğan’ı muhalefetle işbirliği yaparak vazifeden uzaklaştırma vaadinde bulunan bir ismin bunu söylediğini düşünmek, ‘Ne kadar inandırıcı’ sorusunu beraberinde getiriyor olsa da, bu türlü bir yaklaşımın muhatabının inancını kazanma manasında yeterli bir taktik olduğu su götürmez…”