NASA’nın TESS uydusu Güney Gökü’nün uzay panoramasını kayda aldı

NASA’dan yapılan açıklamada, uzay boşluğunun 180 derecelik dilimini 13 sektöre ayıran panoramanın, TESS’in keşif yolculuğunun ilk yılında çektiği 208 fotoğrafın birleştirilmesiyle oluşturulduğu belirtildi.

Panoramada, Samanyolu Galaksisi sol orta kısmında beyaz bir bant gibi görünürken, görüntünün merkezinde Dünya’ya en yakın galaksi olan Büyük Macellan Bulutu ve onun sağ altında Küçük Macellan Bulutu görülüyor.

Küçük Macellan Bulutu’nun altında beyaz bir bilyeyi andıran küresel yıldız kümesi NGC 104 yer alıyor.

Göz Atın

Telefonu Televizyona Bağlamak Android ve iOS Uygulaması 2024

Met İçince Ne Olur? Fetamin İçmenin Zararları

Samanyolu Galaksisi’nin beyaz bandının gölgesinde Kömürçuvalı Bulutsusu’nun hatları seçilirken, onun üzerinde Güney Haçı Takımyıldızı gözlenebiliyor.

Uzay panoraması ayrıca Dünya’ya yakın çok sayıda yıldız sistemini de görünür kılıyor. Dünya’ya en yakın yıldızlardan Alfa Centauri, yörüngesinde Dünya’dan doğrudan gözlemlenebilen ilk öte gezegenlerin yer aldığı Fomalhaut, Dünya’dan en parlak görülen yıldız olan Sirius ve Avcı (Orion) Takımyıldızının iki ucunu işaretleyen Betelgeuse ve Rigel yıldızları panoramada yerlerini alıyor.

Güneş Sistemi dışındaki yıldız sistemlerindeki gezegenlerin varlığını tespit etmek amacıyla 18 Nisan 2018’de uzaya fırlatılan TESS,  görevinin ilk yılında “Güney Gökü” adı verilen, uzayın Güney Yarım Küre’den görülen kesiminde varlığı doğrulanan 21 öte gezegen keşfetti, 850’den fazla olası öte gezegene ilişkin de doğrulanmayı bekleyen bulgulara ulaştı.

Uydu keşif yolculuğunun 2. yılında uzayın Kuzey Yarım Küre’den görülen, “Kuzey Gökü” bölgesine odaklanacak.

Her biri baktığı yöndeki uzay boşluğunun dörtte birlik kesitini 27 gün kesintisiz gözlemleyen 4 büyük kamera donanımı içeren TESS uydusu, öte gezegenleri “geçiş” denilen bir konumda tespit etmeye çalışıyor.

“Geçiş”, bir öte gezegenin yörüngesindeki yıldızın önünden geçtiği anı tanımlıyor.

Bilim insanları, bu anda yıldızın kameralara yansıyan parlaklığında oluşan azalmayı gözleyerek, ışığın salım ve emilme miktarlarını ölçerek söz konusu gezegenlerin kütlesini, öz kütlesini ve atmosfer kompozisyonunu belirleyebiliyor.