Türk cümbüş kesiminin duayeni, çocukluğumuzun renkli günlerinin yıldızı oldu. Sahnede ortalığı ateşlere veren Huysuz Virjin, günlük hayatında bir İstanbul Beyefendisi Seyfi Dursunoğlu. Pekala bugünlere nasıl geldi?
Kaynak: Seyfi Dursunoğlu ‘Huysuz Virjin’ Belgeseli
Seyfi Dursunoğlu Trabzon’un Yeni Cuma Mahallesi’nde, kalabalık bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş.
1932 yılında doğmuş, şu an 87 yaşında.
Ablaları, ağabeyleriyle birlikte büyümüş. Babası İstanbul’da çalışıp onlara para gönderiyormuş, bir mühlet sonra da ailesini yanına almış.
İstanbul’a geldiklerinde birinci evvel Vefa’da yaşamaya başlamışlar. Daha sonra Çengelköy’e geçmişler. Yaşadığı mesken bugün hala orada duruyor.
Şu anda da Beylerbeyi’nde yaşıyor.
Ablası evlilik pratiği yapsın diye ona emanet etmişler. Kız çocuk oyunları oynamış, ablası neye müsaade verirse onu yapmış.
Annesi ne kadar yumuşak başlıysa babası da o kadar despot bir adammış. O baskı yaptıkça Seyfi Dursunoğlu inat etmiş.
Epey sempatik bir gençmiş. Sinemaya sarfiyat, döner dönmez kılıktan kılığa girip hepsinin taklidini yaparmış. Saf yetenek taa o vakitlerde. Tek kederi tiyatro, şöhret.
Ablası bir subayla evlenince onu da subay yapalım diye düşünmüşler. 4 sene Heybeliada Askeri Lisesi’ne zorla gitmiş, en sonunda tazminat ödeyerek ayrılmış.
Zaten hiç istememiş. İmtihanda bilerek palavra yanlış karşılıklar vermiş ancak torpili devreye sokup okula aldırmışlar. Hala da üzülüyormuş birilerinin hakkını yedim diye.
O kadar yetenekliymiş ki, bir hocası ona piyano dersleri vermeye başlamış. Tek bir gün meskene ders yüzünden geç kaldı diye notalarını yırtmış babası, sonraki gün din dersine vermiş.
O yüzden de babasını pek bayıla bayıla anlatmıyor. Kendi istediği üzere bir liseye gidince sınıf birincisi olmuş.
Boğaziçi’nde İngiliz Filolojisi okurken babası iflas etmiş. Çabucak memuriyete atılmak zorunda kalmış. Tiyatro hayallerini bir kenara bırakmış.
Ama çok süratli adam doğal:) Geceleri bornozunu kapıp Çengelköy’de denize atladığı, şu iki ağaç ortasında seviştiği olmuş:)
Yıllar sonra birebir canlandırdığı o poz:) O sıralarda Beylerbeyi Kültür Ceminyeti’nde de sahne alıyormuş, Klüp 12’ye tavsiye edilmiş.
Yeşilçam’ın hala birçok gizem taşıyan, girilmesi güç cümbüş yeridir Klüp 12.
Ve Haldun Dormen’in isteğiyle orada Marlene Dietrich’i canlandırmış. Seyirci sevmeyince de “Lanet olsun bu Alman karıyla ne uğraşacağım. Ben ne anlarım Marlene Dietrich’den?” diyerek Türkçe müziklere geçince seyirciler coşmuş.
Bu yollardan geçerken Zeki Müren’le de tanışmış bir dost ortamında. Zeki Müren etrafındaki bir sürü avaneden birisi olsun istemiş lakin Seyfi Beyefendi asla olmamış. O yüzden gücünü üzerinde kullanamadığı için daima bir hırslı olduğunu söylüyor.
O periyot hakikaten de Zeki Müren bir sürü arkadaşını etrafında yedirir, içirir, gezdirir ve onları adeta avaneleri üzere yanında dolaştırırmış.
Kimseden para kabul etmemiş, avanesi olmamış lakin boş da durmamış. Geceleri terzi için boncuk işlemiş, ortada faizle borç verip tefecilik bile yapmış.
Hatırlatalım, bir toplumsal sigortalar memuruymuş hala. Daima para kazanmak, güçlü olmak istemiş. O yüzden sahne alırken bayan kılığına girip yanınmaz olmak işine gelmiş.
Çok da yeterli bir memurmuş. Herkesin oyalana oyalana 1 saate yaptığı işi 1 dakikada halledermiş. Tek berbat huyu uykuyu sevdiği için devamlı işe geç kalmasıymış.
Fiziğimi kaybettiğimde de hala geçerli olabilecek bir iş yapayım demiş. Alaturka bir gösterinin içine güldürü, kanto taşımak aklına gelmiş.
İlk sahne ismi “Bilmem Ne Ufuk”. İsmi Ufuk olan bir işgüzar ismine itiraz etmiş. O da hiç evlenmemiş, meskende kalmış, histerik, kendini beğenmiş, huysuz bir bakire; Huysuz Virjin olmaya karar vermiş.
Başına bir de talih kuşu konmuş. Usta tiyatrocu Öztürk Serengil onu TRT’nin birinci yetenek müsabakasına heyet almış. Akılda kalmak, tek bahtını kullanmak için inanılmaz huysuz davranan, herkese makus puanlar veren biri olmuş.
Tüm gösterilerinde da bunu kullanmış. Söylediğine nazaran memleketinin verdiği bir pratik zeka avantajı var. Ve seyircinin sesi duyulmuyorken kendisinin elinde mikrofon olması avantajı.
Başı bir tek RTÜK ile belaya girmiş. Ancak halkın daima onu sevdiğini söylüyor. Zira silikon yaptırmamış, kıllarını aldırmamış, komşusuyla pazarcısıyla ortası âlâ, sahnede başlayıp sahnede biten bir karakteri canlandırdığı için.
Kısacası kendisinin de söylediği üzere; ekmek parası. Ona bu isim, bu yetenek ölene kadar yetecek bir para kazandırmış. O öldükten sonra da çeşitli derneklere gidecek.
Çok yaşlandığını ve artık fizikî olarak kendini kâfi bulmadığını düşündüğü için sahne alamadı.
Sivri lisanlı fakat hiçbir vakit palavra söylemeyen, doğruyu çekinmeden söyleyebildiği için herkesin korktuğu ancak çok da sevdiği Huysuz Virjin olarak tanıdık.
Ona yarım asırlık mesleğinin sonunda “Kadın kılığına giremezsin” diyenler utansın. Biz seni daima çok seveceğiz!
