The Crown’un Queen Elizabeth’i Olivia Colman, Depremzedeler İçin Düzenlenen Gecede Nazım Hikmet Şiiri Okudu!

Yaşamak latifeye gelmez,

Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın

Bir sincap üzere meselâ,

Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,

Yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,

Hem de o derecede, öylesine ki,

Meselâ, kolların bağlı arttan, sırtın duvarda,

Yahut kocaman gözlüklerin,

Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda

Insanlar için ölebileceksin,

Hem de yüzünü bile görmediğin beşerler için,

Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,

Hem de en hoş en gerçek şeyin

Yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,

Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,

Hem de o denli çocuklara falan kalır diye değil,

Ölmekten korktuğun halde vefata inanmadığın için,

Yaşamak yani ağır bastığından.

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,

Yani, artık o beyaz masadan hiç kalkmamak ihtimali de var.

Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini

Biz tekrar de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,

Hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden,

Yahut da tekrar sabırsızlıkla bekleyeceğiz

En son ajans haberlerini.

Diyelim ki, dövüşülmeye kıymet bir şeyler için,

Diyelim ki, cephedeyiz.

Orda daha birinci atakta, daha o gün

Yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.

Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,

Fakat tekrar de çıldırasıya merak edeceğiz

Belki de yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

Diyelim ki, hapisteyiz,

Yaşımız da elliye yakın,

Daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.

Biz tekrar de dışarıyla birlikte yaşayacağız,

Insanları, hayvanları, hengamesi ve rüzgârıyla

Yani, duvarın gerisindeki dışarıyla.

Yani, nasıl ve nerde olursak olalım

Hiç ölünmeyecekmiş üzere yaşanacak…

Bu dünya soğuyacak,

Yıldızların ortasında bir yıldız,

Hem de en ufacıklarından,

Mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,

Bu koskocaman dünyamız.

Bu dünya soğuyacak günün birinde,

Hattâ meyyit bir bulut

Yahut bir buz yığını üzere de değil,

Boş bir ceviz üzere yuvarlanacak

Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

Şimdiden acısı çekilecek bunun,

Duyulacak mahzunluğu şimdiden.

Böylesine sevilecek bu dünya

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

İçin, için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

İçin, için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

İçin, için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

İçin, için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

‘Yaşadım’ diyebilmen için…

Yaşadım…