Emekli maaşı ve toplumsal yardımlar, kırsal bölümünde yaşayanların üçüncü geçim kaynağı

Kırsal yerleşim yerlerin ekonomik faaliyetlerine yönelik yapılan bir tahlilde, emekli maaşlarıyla toplumsal yardımların en büyük üçüncü geçim kaynağı olduğu belirlendi. Türkiye’de Kentsel ve Kırsal Yerleşim Sistemleri Araştırması (YER-SİS) çalışması kapsamında, anket yoluyla yapılan bir tahlille kırsal yerlerdeki ekonomik faaliyetler incelendi.

Dünya’dan Mehmet Kaya’nın haberine nazaran Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı tarafından yayınlanan Anahtar mecmuasında Sanayi ve Teknoloji Uzmanı Yasemin Eryılmaz tarafından hazırlanan makalede, kırsal yerleşim yerlerinde esas üç geçim kaynağı sırasıyla, hayvancılık, ziraî üretim ve emekli maaşı-sosyal yardımlar olarak sıralandı.

Geçim kaynağı hayvancılık ve ziraî üretim olanlar yaklaşık yüzde 43- 44 oranında olurken, toplumsal yardımlar ve emekli maaşı ile geçinen bireyler yüzde 20,5 dolayında yük aldı. Bunun dışında kalan geçim kaynakları ise yüzde 35,6 seviyesinde kaldı.

Göz Atın

Telefon Nasıl Şarj Edilmeli – Telefon Yüzde Kaçta Şarjdan Çıkarılmalı

iPhone Wifi Güvenlik Zayıf Nasıl Düzeltilir

37 bin 36 köy, belde ve mahalleyi kapsayan araştırmada, hayvancılığın en ağır Doğu Anadolu’da yapıldığı belirlendi. Öteki geçim kaynakları içinde fabrika işçiliğinin tartısı oransal olarak Marmara Bölgesi’nde yüksekken, ormancılık Karadeniz’de tekrar izafi olarak daha fazla geçim kaynağı olarak belirtildi.

Ziraî üretimde hayvancılığın akabinde önde gelen eserlerin tahıl ve baklagil yetiştiriciliği olurken, bunu kümes hayvancılığı, zerzevat, meyve yetiştiriciliği, küçükbaş hayvancılık ve süt eserleri takip etti.

Kırsal kesitlerde sadece 9 bin 983 üretim tesisi var

Çalışma içinde kırsal kesimde yer alan üretim tesislerine yönelik sayısal data de yer aldı. Buna nazaran, köy, mahalle ve beldelerde toplamda 9 bin 983 üretim tesisi bulunuyor. Üretim tesislerinin en yaygını olan fırın, yerleşim yerlerinin yüzde 6,52’sinde bulunuyor. Üretim tesisi bulunan kırsal yerler ağır üretim tesisi bulunan kentsel yerleşimlerin etrafında ağırlaşıyor. Bu durum çalışmada, üretimin ağır olduğu kentlerdeki tesislerin yakın yerlere yayılmasından kaynaklı olarak değerlendirildi.

Çalışmada, işgücü hareketliliği de incelendi. Buna nazaran, nizamlı olarak diğer yerleşimlere giden iş gücü hareketliliğinin Marmara ve Ege Bölgesi’ndeki kırsal yerleşimlerde; mevsimlik iş gücü hareketliliğinin ise Doğu Anadolu Bölgesi’nde ağırlaştığı gözlendi.

Doğu Anadolu Bölgesindeki şahısların en fazla inşaat personelliği, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nden tarım personelliği, Ege ve Akdeniz Bölgesi’nin kıyı kısımlarındaki kırsal yerleşimlerden ise turizm personelliği için öbür yerleşimlere gidildiği belirlendi. İç Anadolu’nun batısı ve doğusu ile Orta Karadeniz’deki kırsal yerleşimlerde iş gücü hareketliliğinin düşük olduğu kaydedildi.

Kırsal kesim toplumsal tesis istiyor

Kırsal kesimde kurulması istenen tesisler anketine bakıldığında ise farklı sonuçlarla karşılaşılıyor. En çok kurulması istenen yüzde 40,27 ile toplumsal tesisler olurken, Fabrika/Atölye isteyenlerin oranı yüzde 21,89.

Nüfusun birçok yerde çalışma yaşının üzerinde olması toplumsal tesis muhtaçlığını artırırken, çalışabilir yaştaki genç nüfusun kentlere taşınması sanayi tesisi talebini yüzde 21’de tutuyor.

Bilhassa köy ve kırsal mahallelerde Fabrika/Atölye talebi yüzde 18 ve 24 olurken, beldelerde bu oran yüzde 52’nin üzerine çıkıyor. Kırsal kısmın istediği başka tesisler ise sırasıyla yüzde 12,14 ile süt toplama tesisi, yüzde 9,96 ile soğuk hava deposu, yüzde 6,03 ile semt pazarı, yüzde 5,98 ile turizm tesisi, yüzde 4,98 ile atık toplama tesisi, yüzde 4,54 ile mezbaha olarak görülüyor.