Gördükten Sonra Yatıp Kalkıp Türk Mutfağına Şükredeceğiniz İştahımızı Kesmeye Ant İçmiş İğrenç Yemekler

Dünya mutfağı bizi ‘ilginç’ ve ‘yaratıcı’ tanımlarla şaşırtmaya devam ediyor…

Kurtçuk Peyniri, İtalya’da Sardunya bölgesine mahsus klâsik bir peynir. Üretim süreci nedeniyle eşsiz ve tartışmalı olan bu peynir, canlı böcek larvaları içermesiyle dikkat çekiyor. Casu Marzu ismiyle de bilinen bu peynir ekseriyetle koyun sütünden yapılıyor ve peynir sinekleri (Piophila casei) yardımıyla fermante ediliyor. Bu sinekler peynirin içine yumurtalarını bıraktıktan sonra çıkan kurtçuklar peyniri tüketerek yağları parçalıyor ve yumuşak ve keskin bir doku oluşturuyor. Peynir şuurlu olarak içinde kurtçuklarla bırakılıyor ve ekseriyetle larvalar hâlâ canlıyken tüketiliyor. Birtakım beşerler peyniri kurtçuklarla birlikte yerken, öbürleri evvel kurtçukları çıkarmayı tercih ediyor. Casu Marzu’nun üretimi ve satışı sıhhat tasaları nedeniyle İtalya’da yasa dışı kabul ediliyor, bunun nedeni Avrupa Birliği besin güvenliği düzenlemelerine uymaması. Bununla birlikte, hâlâ gayri resmi yerlerden yahut belli lokal ortamlarda bulunabilir ve tüketilebiliyor.

Balut, Vietnam kökenli klasik bir yiyecektir. Bu yemek çoklukla hamile olan ve gelişmekte olan ördek embriyosu ile birlikte tüketilen bir çeşit haşlanmış yumurtadır. Balut, ördek yahut bazen tavuk yumurtası kullanılarak yapılır. Yumurtalar, yaklaşık 18-21 gün boyunca makul bir sıcaklıkta tutulurken embriyo gelişir. Bu mühlet sonunda yumurtalar haşlanır. Balut’un özelliği, içinde gelişmekte olan embriyo olduğu için yumurtanın içindeki canlıya dayanır. Yumurtalar haşlandıktan sonra kabukları çatlatılır ve sıcak bir halde tüketilir. İçindeki sulu kısım yenebilirken, embriyo ve kabuklaşmış kısım başka ayrı tüketilir. Balut, çoklukla tuz, karabiber yahut limon suyu üzere baharatlarla tatlandırılarak servis edilir. Balut, Vietnam mutfağının bir modülü olup, bilhassa sokak satıcılarında ve pazarlarda bulunabilir. Kimi beşerler için lezzetli bir atıştırmalık yahut yemek olarak kabul edilirken, öbürleri içinse alışılmadık bir yiyecek olarak görülebilir.

Hakarl (hákarl), İzlanda’ya has bir yiyecektir. Bu yiyecek, köpekbalığı etinin fermente edilmesiyle elde edilir. İzlanda lisanında ‘hakarl’ sözü köpekbalığını söz eder. Hakarl üretim süreci epeyce enteresandır. Birinci olarak, köpekbalığı avlandıktan sonra eti doğranır ve akabinde tuzla kaplanarak kuruması sağlanır. Daha sonra et, özel bir fermantasyon sürecine tabi tutulur. Bu süreçte köpekbalığı eti, mahallî olarak bulunan birçok cinsteki bakteriler tarafından sindirilir ve olgunlaşır. Fermantasyon süreci sırasında oluşan amonyak, yiyeceğin ağır bir kokuya sahip olmasına neden olur. Bu nedenle hakarl, epey keskin ve karakteristik bir kokuya sahip bir yiyecektir. Hakarl ekseriyetle küçük modüller halinde servis edilir ve çoklukla İzlanda’da bir aperitif yahut atıştırmalık olarak tüketilir. Bir dilim hakarl, sert ve kuru bir dokuya sahiptir.

Jibachi Senbei, Japonya’ya has bir atıştırmalıktır. ‘Jibachi’ Japonca’da ‘arı’ manasına gelirken, ‘senbei’ ise Japon pirinç krakerlerini tabir eder. Jibachi Senbei, arılarla ilişkilendirilen bir çeşit pirinç krakeridir. Bu atıştırmalık, çoklukla pirinç unu, soya sosu, şeker ve öteki baharatlarla birlikte hazırlanan ince ve çıtır bir krakerdir. Lakin, Jibachi Senbei’nin kendine has özelliği, içinde gerçek arılar yahut arı böcekleri bulundurmasıdır. Jibachi Senbei üretimi sırasında krakerlerin içine çoklukla kavrulmuş arılar yahut arı böcekleri yerleştirilir. Bu, atıştırmalığa ekstra bir lezzet ve kıtırlık katmaktadır. Arılar ekseriyetle evvelden öldürülür ve krakerlerin içine yerleştirilir.

Genç Erkek Yumurtaları, tıpkı vakitte Tongzi Dan olarak da bilinen, Çin’in Zhejiang eyaletine bağlı Dongyang bölgesine mahsus klasik bir yemektir. İsmine karşın, bu yemek erkek çocukların yumurtalarından yapılmaz. Aslında, ekseriyetle on yaşın altındaki genç erkeklerin idrarıyla yumurtalar kaynatılarak yapılır. Bu süreç, ilkokullardan idrar toplanarak gerçekleştirilir ve çocuklarının idrarını istekli bir biçimde bağışlayan ebeveynler tarafından gerçekleştirilir. Akabinde, yumurtalar bu idrarda, ekseriyetle çay yaprakları, otlar ve soya sosu üzere öteki materyallerle birlikte bekletilir ve kaynatılır. Bu uygulama yüzlerce yıllık bir geçmişe sahiptir ve bu yumurtaların tüketiminin kan dolanımını iyileştirebileceği, beden ısısını düşürebileceği ve çeşitli sıhhat yararları sağlayabileceği konusunda klâsik Çin tıbbı inançlarına dayandığı düşünülmektedir.

Ton balığı gözü olarak da bilinen ‘medama’, Japonya’da klasik bir yiyecek olarak tüketilmektedir. Japonya dışında genel olarak yaygın olmasa da, deniz eserleri tutkunları ortasında özel bir yeri vardır. Ton balığı gözleri ekseriyetle büyük ton balığı cinslerinden, bilhassa mavi yüzgeçli ton balığından elde edilir. Ekseriyetle pişirilir ve farklı bir yemek olarak sunulur yahut çeşitli tanımlarda kullanılır. Gözlerin dokusu jelatimsi olarak nitelendirilir ve özel bir lezzeti vardır.

Kurt Krakeri, Amerika Birleşik Devletleri’nde tanınan bir atıştırmalıktır. Klâsik pretzel hamurunun üzerine solucanlar eklenerek elde edilir. Kurt krakeri yapmak için ekseriyetle un, su ve maya karışımından oluşan klasik pretzel hamuru kullanılır. Hamur pretzel biçimi verilerek, kıvrılarak ve döndürülerek hazırlanır. Fırında pişirildikten sonra, solucanlar pretzelin içine yerleştirilebilir yahut yavaşça soğumuş pretzelin üzerine bastırılarak eklenir.

Pidan, Çin mutfağında tanınan olan klâsik bir yemektir. İngilizce’de çoklukla ‘rotten eggs’ (çürümüş yumurtalar) olarak isimlendirilen Pidan, bilhassa güney Çin’de yaygın olarak tüketilen bir yiyecektir. Pidan, olağan pişmiş yumurtalardan farklı olarak özel bir süreçten geçirilir. Yumurtalar, ekseriyetle ördek yahut tavuk yumurtaları kullanılarak, özel bir fermente etme süreci ile hazırlanır. Yumurtalar, çamur, tuz, çay yaprakları, kireç üzere gereçlerle kaplanarak sarı renkte ve eşsiz bir tada sahip olacak biçimde fermente edilir. Bu süreç sonucunda pidan, dış kabuğu ile tanınan siyah renkte ve karakteristik bir kokuya sahip olur.

Kızarmış Tarantula, Kamboçya’da eşsiz ve klasik bir lezzettir. Skuon kasabasıyla bilhassa ilişkilendirilen tanınan bir sokak yiyeceğidir. Kızarmış Tarantula hazırlamak için çoklukla büyük tarantulalar seçilir ve temizlenir. Örümcekler daha sonra tuz, şeker ve baharat karışımıyla tatlandırılır. Kızartılarak çıtır ve altın rengi olana kadar derin yağda pişirilir. Kızartma süreci, örümceklerde bulunan potansiyel toksinleri ortadan kaldırmaya yardımcı olur. Kızarmış Tarantula çoklukla çıtır bir atıştırmalık yahut başlangıç olarak servis edilir. Dışı çıtırken iç kısmı biraz yumuşak olabilir. Lezzeti yavaşça fındık üzere ve kimileri tarafından kızarmış tavuk yahut yengece benzetilir.

Jelatinli geyik burnu, Kanada’nın klâsik bir yiyeceğidir. Bilhassa Kanada’nın kuzey bölgelerinde, yerli halk ortasında popülerdir. Jelatinli geyik burnu, isminden da anlaşılacağı üzere, bir geyiklerin burun kısmından yapılan jelatinli bir yemektir. Burun, ekseriyetle moose (boz ayı) üzere büyük bir geyik tipinden alınır. Birinci olarak burun temizlenir ve tüylerinden arındırılır. Daha sonra, çoklukla soğan, baharatlar ve su içeren bir suda kaynatılır. Burun daha sonra jelatinleştirici bir unsur eklenerek bir kalıba yerleştirilir ve soğutulur. Soğuduktan sonra kesilip servis edilir. Jelatinli geyik burnu, ekseriyetle soğuk olarak servis edilir. Jelatinli yapısıyla karakterize edilir ve jöle gibisi bir dokusu vardır. Lezzeti ekseriyetle tavuk suyuna benzetilir ve kendine has bir aroması bulunur.

Chapulines, Meksika’nın klasik bir yiyeceğidir. Chapulines, İspanyolca’da çekirge manasına gelir ve bu yemek, bilhassa Oaxaca bölgesinde yaygın olarak tüketilir. Chapulines, çoklukla çeşitli böcek tiplerine ilişkin çekirgelerden yapılan bir atıştırmalıktır. Bu çekirgeler, ekseriyetle toplanır, temizlenir ve akabinde tavada kızartılır yahut tuzla marine edilir. Sonuç olarak, çıtır bir doku ve tuzlu bir tat elde edilir. Chapulines, Meksika mutfağında özel bir yeri olan antik bir yemektir. Birçok insan için, chapulines yemek kültürünün değerli bir modülüdür ve bilhassa spor aktiflikleri yahut akşam atıştırmalığı olarak tercih edilir. Kimileri tarafından sağlıklı bir protein kaynağı olarak da kabul edilir.

Shiokara, deniz eserlerinin fermente edilerek yapıldığı bir tıp marine yemeğidir ve çoklukla tuz ve pirinç yapıştırması ile hazırlanır. Shiokara yapılırken, ekseriyetle mürekkep balığı, karides, ahtapot üzere deniz eserleri kullanılır. Bu deniz eserleri, evvelden temizlenir ve fermente olabilmesi için tuzla marine edilir. Akabinde, eserlerin üzerine pirinç yapıştırması eklenir ve bu formda fermente edilir. Fermente süreci, deniz eserlerinin tuzla birleşerek kendine mahsus bir aroma ve tada sahip olmasını sağlar.

Yarasa çorbası, Tayland, Palau ve Endonezya üzere birtakım ülkelerde tüketilen bir yiyecektir. Lakin, bu ülkelerde genel olarak yaygın bir yemek olarak kabul edilmez. Yarasa çorbası, bilhassa Palau’da mahallî olarak bilinirken, Tayland ve Endonezya üzere öbür bölgelerde nadiren tüketilen bir yiyecektir. Yarasa çorbası, isminden da anlaşılacağı üzere, yarasa etiyle yapılan bir çorbadır. Yarasa eti, kimi kültürlerde klasik olarak tüketilen bir protein kaynağı olabilir. Lakin, yarasa eti tüketimi toplum içerisinde tartışmalıdır ve çeşitli sıhhat riskleri taşıyabilir. Bilhassa yarasa cinsleri, kimi zoonotik hastalıkların potansiyel taşıyıcısı olabilir.

Cui, İngilizce olarak ‘Guinea Pigs’ olarak bilinen küçük kemirgen hayvanların etinden yapılan yemeğe verilen isimdir. Güney Amerika’nın kimi bölgelerinde, Cui evcil hayvan olarak beslenirken, öbür bölgelerde ise yiyecek olarak yetiştirilir. Cui’nin tüketimi, bilhassa And Dağları’nın yerli halkları ortasında yaygındır ve mahallî kültürel bir değere sahiptir. Cui çoklukla özel olarak hazırlanır. Hayvanlar evvelden temizlenir ve derisi çıkarılır. Sonrasında kızartılır yahut ızgarada pişirilir. Cui’nin tadı, kimileri tarafından tavuk yahut tavşan etine benzetilir. Çoklukla eti beyaz ve gevrek olur.

Yavru Fare Şarabı, Çin ve Kore üzere kimi Asya ülkelerinde yapılan ve tüketilen bir içkidir. Bu içki, çoklukla klâsik tıp yahut alternatif tıp uygulamalarında kullanılan bir hammaddeye dayanır. Yavru Fare Şarabı, içinde küçük fare yavruları olan bir cins alkollü içecektir. Üretimi ekseriyetle şu halde gerçekleşir: Bebek fareler, çoklukla hala gözleri açılmamışken ve tüysüzken, içkinin içine konur. Bu fareler, çoklukla alkolle doldurulmuş bir kavanozda bekletilir ve alkolün tesiriyle ölürler. Süreç boyunca, farelerin bedenleri alkolle birleşir ve bu içecek, farelerin özlerinden oluşur.